Zima to czas kiedy nie mamy zbyt dużego wyboru krajowych owoców i warzyw. Sięgamy najczęściej po ogólnie dostępne warzywa okopowe a z owoców po jabłka i gruszki. Z warzyw sezonowych mamy dostęp do jarmużu i niezbyt lubianej, ale jakże zdrowej brukselki. Sklepowe półki pełne są sprowadzanych z cieplejszych krajów owoców cytrusowych: aromatycznych mandarynek i pomarańczy, słonecznych cytryn i „gruboskórnych” grejpfrutów. Kiwi, awokado, melony to także już dla nas żadna nowość.
My zachęcamy Was do poeksperymentowania i zapoznania się z mniej znanymi egzotycznymi owocami dostępnymi w ofercie Bury Trade. Przedstawiamy mały przewodnik po owocach tropikalnych, ich właściwościach, a także kilka rad dotyczących ich spożywania.
MARAKUJA
INNE NAZWY: Męczennica jadalna, passion fruit
POCHODZENIE: Roślina pochodzi z Brazylii. Występuje też w Kenii, Australii i Nowej Zelandii oraz na takich wyspach jak Fidżi oraz Tajwan.
WYGLĄD I SMAK: Mały owoc kształtem przypomina jajko. Zawiera jadalne nasiona i soczysty, słodko-kwaśny miąższ.
WŁAŚCIWOŚCI: Miąższ tych owoców jest wspaniałym źródłem błonnika, antyoksydantów i steroli roślinnych, które redukują poziom cholesterolu we krwi. Marakuja zawiera też witaminy C i E oraz minerały: wapń i żelazo.
JAK JEŚĆ: Miąższ można wybierać bezpośrednio ze skórki, wrzucać go do sałatki owocowej lub soku, może też być stosowany jako dodatek do lodów.
GRANADILLA
INNE NAZWY: Grenadia
POCHODZENIE: Grenadilla pochodzi z górskich rejonów Meksyku i Ameryki Środkowej. Występuje w tropikalnych górach Afryki i w Australii. Nasza oferta pochodzi z Kolumbii.
WYGLĄD i SMAK: Słodkie, okrągłe owoce o barwie od żółtej do pomarańczowej lub pomarańczowo-czerwonej, z oryginalną, ciekawą końcówką. Miąższ w postaci galaretki, koloru szarego. Smak: delikatny, słodki, czasem lekko cierpki.
WŁAŚCIWOŚCI: Owoc zawiera witaminę A, C i K, sporo fosforu, żelaza i wapnia.
JAK JEŚĆ: Należy ją przekroić na pół. Miąższ najlepiej wyjadać łyżeczką. W tej postaci smakuje najlepiej. Można także przygotować z grenadilli sorbety, używana jest także do drinków miksowanych w blenderze lub jako dodatek do sałatki owocowej. Przechowuj do 2 tygodni w lodówce.
TAMARILLO
INNE NAZWY: Cyfomandra grubolistna, zgrabka burakowata, pomidor drzewiasty
POCHODZENIE: Pochodzi z Ameryki Południowej – m.in. z Chile, Peru, Kolumbii. Obecnie jest uprawiany m.in. w Brazylii, Kenii oraz w Nowej Zelandii gdzie cieszy się największą popularnością. Nasze owoce pochodzą z …
WYGLĄD i SMAK: Owoce wielkością przypominają śliwkę i występują w 8 odmianach barwnych z czego najbardziej rozpowszechniony jest owoc z czerwoną skórką. Skórka skrywa galaretowany czerwony miąższ w którym znajdują się liczne nasiona. Zgodnie z jedną ze swoich nazw, tamarillo po części smakuje jak pomidor, choć z owocową nutą mango i marakui. Jest to lekko słodki owoc, a najsłodsza jego część znajduje się w centralnej części miąższu.
WŁAŚCIWOŚCI: Tamarillo jest bogate w witaminy i mikroelementy. W 100 gramach owocu (przeciętna waga jednej sztuki) znajdują się 33 kcal. Najbogatsze są w potas, witaminy z grupy B oraz witaminy A, E i C. Zawierają 85% wody i 5% cukru.
JAK JEŚĆ: Należy go wcześniej sparzyć i obrać ze skórki. Usunięcie skórki jest bardzo ważne, ponieważ jest ona dość gorzka w smaku, podobnie jak blisko przylegający do niej miąższ. Tamarillo jest wykorzystywane w kuchni zarówno jako warzywo i owoc. Można do dodawać do sałatek owocowych i warzywnych oraz do zup. Zmiksowany tamarillo jest dodawany do drinków, natomiast sok zmieszany z miodem tworzy orzeźwiający napój. Można także na bazie tamarillo przygotować sosy, dżemy i soki, a także dodać do lodów. To także świetny sposób na urozmaicenie kanapki – można nim po prostu zastąpić pomidora.
RAMBUTAN
INNE NAZWY: śliwka chińska, jagodzian
POCHODZENIE: Największe plantacje tej rośliny znajdują się w Indonezji i Wietnamie, skąd też pochodzą nasze owoce.
WYGLĄD I SMAK: Nazwa tego owocu pochodzi od malajskiego słowa rambutan, który oznacza „owłosiony”. Jego powierzchnia pokryta jest licznymi włoskami, które sprawiają że owoc wygląda jak zabawka dla dziecka lub domowego pupila. To owoc o wielkości dużego orzecha włoskiego. Zwykle występuje w kolorze żółtym lub czerwonym. Jadalne wnętrze owocu – białawy, galaretowaty i aromatyczny miąższ – ma słodki lub kwaskowaty smak. Znajdujące się w środku nasionka należy usunąć, gdyż są niejadalne.
WŁAŚCIWOŚCI: Rambutan jest bogaty w witaminę B12 i witaminę C.
JAK JEŚĆ: Kwaśne odmiany owoców spożywa się po ugotowaniu, słodkie – na surowo. Najlepiej po przekrojeniu owocu jeść środek łyżeczką. Obrane ze skórki (skórka jest niejadalna) można dodawać do sałatek, sosów, potraw z drobiu i wieprzowiny. Rambutan słabo się przechowuje, wytrzyma 2 dni w lodówce.
PITAJA
INNE NAZWY: Smoczy owoc, truskawkowa gruszka, dragonfruit, pitahaya, Królowa Nocy (z racji tego, że kwitnie w nocy)
POCHODZENIE OWOCU: Owoc wielu gatunków kaktusa, w tym opuncji. Pochodzi z Meksyku i Ameryki Środkowej, ale obecnie jest też uprawiany w wielu krajach Azji Południowo-Wschodniej.
WYGLĄD I SMAK: Owoce osiągają ok. 12 cm długości i ważą od 150 do 600 gramów. Zadziwiają bogactwem barw i niecodziennych kształtów. Czasem odstraszają kolcami lub warstwą łusek. Owoc o różowej skórce może mieć miąższ biały lub czerwony, natomiast owoc o żółtej skórce ma miąższ biały. Jest słodkawy w smaku, nieco przypomina połączenie smaku kiwi i gruszki. Jest soczysty i bardzo lekki, aromatyczny i orzeźwiający.
WŁAŚCIWOŚCI: Jest niskokaloryczny (50 kcal), bogaty w fosfor i wapń, a także w witaminy B, C i E.
JAK JEŚĆ: Najłatwiej owoc po prostu obrać (skórka jest niejadalna), pokroić na spore plastry i zjadać owocowe plasterki. Można też przekroić na pół i wyjadać jego miąższ łyżeczką. Nadaje się także do deserów, sałatek, soków, a także jako dodatek do herbat i naparów. Schłodzenie owocu poprawia jego smak, dlatego często podawany jest w postaci dodatku do deserów lodowych. Owoc można przechowywać poza lodówką nawet 12 dni.
KUMKWAT
POCHODZENIE: Kumkawat jest wiecznie zielonym krzewem albo drzewkiem, zaliczanym do roślin cytrusowych. Pochodzi z Chin, gdzie uprawiany jest do dziś. Ponadto uprawiany jest w Wietnamie, Japonii, Brazylii, Afryce. W Europie kumkwaty rosną w krajach śródziemnomorskich i nad Morzem Czarny.
WYGLĄD I SMAK: Owoce są wielkości śliwki i wyglądają jak miniaturowe pomarańcze. Są owalne lub kuliste, mają gładką i cienką skórkę. Miąższ składa się z kilku cząstek. W cząstkach znajdują się pestki. Smak jest lekko kwaskowaty i aromatyczny. To skórka nadaje owocowi słodkiego smaku.
WŁAŚCIWOŚCI: Są stosunkowo bogate w potas (190 mg/100g). Ponadto znajdziemy w nich także magnez, fosfor i wapń, a także witaminę C i E, prowitaminę A oraz niewielkie ilości witamin z grupy B. Kumkwaty to również źródło błonnika i cukrów prostych. Są niskokaloryczne (71kcal/100g).
JAK JEŚĆ: Jada się je na surowo wraz ze skórką, która jest jadalna. Można także gotować w całości lub podzielone na połówki czy ćwiartki. Można z nich robić kompoty i marmolady, konfitury lub zalewać alkoholem aby zrobić nalewkę. Są doskonałym dodatkiem do sosów do mięs czy ryby (np. w postaci chutney).
KARAMBOLA
INNE NAZWY: oskomian pospolity
POCHODZENIE: Karamola to drzewo pochodzące z Malezji i Indonezji, ale w ostatnich latach powszechnie uprawiany w wielu zakątkach świata, od Chin po Brazylię. Nasza oferta pochodzi z Malezji.
WYGLĄD I SMAK: To podłużny owoc barwy żółtej lub zielono-żółtej, o słodko-kwaśnym smaku, po przekrojeniu przypomina pięcioramienną gwiazdę. Charakteryzuje się subtelnym słodko – kwaśnym smakiem, delikatną, pozbawioną włókien konsystencją. Pomiędzy soczystym miąższem odnajdziemy drobne nasiona, które są również jadalne.
WŁAŚCIWOŚCI: To bardzo bogate źródło witaminy C, wzmacniającej odporność organizmu i skutecznie wspierającej go w walce z infekcjami czy przeziębieniem. Dodatkowo zawiera witaminę A i żelazo, wapń, magnez.
JAK JEŚĆ: Można ją jeść na surowo razem ze skórką, warto ściąć szczyty ramion. Bardzo dobrze pasuje do owocowych lub mięsnych sałatek, jako dodatek do mięs i ryb – w tym celu często podsmaża się ją krótko na maśle. Można z niej przygotować przetwory – pikle, dżemy, a także wykorzystać do produkcji wina (szczególnie cierpkie odmiany karamboli). Z racji swojego ciekawego kształtu owoce karamboli są świetne do dekoracji, np. drinków, deserów czy dań.
MANGOSTAN
INNE NAZWY: garcynia, smaczelina, żółtopla, żółciecz
POCHODZENIE: Jest rośliną trudną w uprawie, występuje w Indonezji, Malezji i Tajlandii.
WYGLĄD I SMAK: Uważany za jeden z najsmaczniejszych owoców świata, porównywalny do niezwykłego połączenia poziomki, brzoskwini, pomarańczy i ananasa. Owoce są wielkości niedużych mandarynek. Są soczyste, w smaku jednocześnie słodkie i cierpkie, z zewnątrz otoczone ciemną fioletowo-brązową skórką z zielonymi listkami na szypułce. W środku znajduje się biały miąższ, który jest podzielony na kilka części – tyle, ile jest zielonych listków, co przypomina trochę duży czosnek. Uwaga! Purpurowa skórka mocno barwi palce i ubrania. Plamy trudno sprać.
WŁAŚCIWOŚCI: Mangostan uznany jest za najbogatsze w środowisku źródło antyoksydantów zwanych ksantonami. Ma zatem bardzo duży wpływ na zbiór czynników zapobiegających przedwczesnemu starzeniu się ciała. Dzięki zawartości witaminy C podnosi wytrzymałość immunologiczną organizmu.
JAK JEŚĆ: Mangostany najsmaczniejsze są na surowo. Po nacięciu skórki najlepiej otworzyć owoc, a miąższ otaczający pestkę wyjąć łyżeczką. Mangostan pasuje do deserów, koktajli i dań wytrawnych. Można go przechowywać przez kilka dni w lodówce.
LICZI
INNE NAZWY: śliwka chińska
POCHODZENIE: Liczi pochodzi z rejonu Kambodży oraz Chin i uprawiana jest tam już od ponad 2000 lat. Obecnie uprawa liczi obejmuje całą południowo-wschodnią Azję, wschodnią Australię i Oceanię, południową Afrykę, a także Florydę i Hawaje. Nasze owoce pochodzą z RPA i Madagaskaru.
WYGLĄD I SMAK: Liczi przypomina kształtem maliny, ale są od nich dużo większe i mają jaskrawokarminowy, żółty lub żółtobrązowy kolor. Pod niejadalną skorupką, kryje się biały lub delikatnie zaróżowiony miąższ, który pod względem konsystencji i smaku można porównać do miąższu winogron, choć jest zdecydowanie słodszy. W środku znajdziemy brązową pestkę, od której łatwo jest oddzielić owoc.
WŁAŚCIWOŚCI: Owoce liczi są cennym źródłem witaminy C (71,5g/100g), pokrywa dzienną zalecaną dawkę dla osoby dorosłej. Poza tym zawierają też sole mineralne: potas (171 mg w 100 g), ponadto fosfor, magnez, mangan, selen, wapń, żelazo, sód, witamina B6, niacyna, witamina E, ryboflawiny czy tiaminy.
JAK JEŚĆ: Liczi można zjeść na surowo. Wystarczy odciąć część skórki z ogonkiem, a następnie delikatnie palcami obedrzeć pozostałą skórkę. Warto wiedzieć, że jeśli zdjęcie skórki stwarza problemy, to znak, że owoc jest jeszcze niedojrzały. Niestety, liczi nie dojrzewają po zerwaniu.
Komponują się dobrze z różnymi smakami, więc można je jadać zarówno na śniadanie – do płatków, musli, naleśników; jak i w późniejszych posiłkach, ponieważ pasują do sałatek, mięs, owoców morza czy ryb, uzupełniają także smak deserów i ciast. Przygotowuje się z nich również soki, syropy, drinki i kompoty.
PAPAJA
INNE NAZWY: anielski owoc, melonowiec właściwy
POCHODZENIE: Papaja pochodzi z Ameryki Południowej, Środkowej i południowych rejonów Ameryki Północnej. Obecnie uprawia się go także w krajach na południu Europy.
WYGLĄD I SMAK: Owoc o kształcie przypominającym gruszkę, z zieloną skórka i melonowo pomarańczowym miąższy wypełnionym czarnymi nasionkami. Papaja ma słodkawy, korzenny smak.
WŁAŚCIWOŚCI: Papaja jest niskokaloryczna i nie zawiera cholesterolu, poza tym jest bogatym źródłem witamin i minerałów. Zawiera m.in. bardzo dużo witaminy C (więcej od popularnych cytrusów), witaminę A, witaminy z grupy B, flawonoidy, potas i wapń.
Papaja, zwana jest również anielskim owocem, ze względu na niezwykłe, wręcz anielskie właściwości. Ma niewiele kalorii (ok. 40 na 100 g), za to dużo karotenów, witamin C, A i B, oraz bardzo dużo drogocennych enzymów, jak papaina i bromelaina, które mają bardzo podobne działanie do enzymów produkowanych przez organizm w naturalny sposób. Z kolei enzym zwany izozyną jest przeciwzapalny, bakteriobójczy i reguluje metabolizm oraz działa antyoksydacyjnie.
Nie bez powodu w Ameryce, która jest naturalnym środowiskiem papai, drzewo to nazywane jest ‘’drzewem zdrowia’’. To dzięki jego prozdrowotnej mocy, owoc stosuje w leczeniu przewodu pokarmowego, m.in. wrzodów żołądka, zespołu jelita drażliwego, zaparć i biegunek, zgagi itp. Papaja łagodzi stany zapalne w organizmie i infekcje, dobrze wpływa na męską, wspiera odbudowę prawidłowej flory bakteryjnej. Przyspiesza też proces krzepnięcia krwi i pomaga w walce z cukrzycą, pasożytami a także nowotworami.
JAK JEŚĆ: Owoc po obraniu ze skórki i usunięciu gniazda nasiennego, można jeść na surowo (na przykład skropiony sokiem z cytryny). Słodkawy, korzenny smak papai dobrze komponuje się z niektórymi produktami mlecznymi. Po zmiksowaniu z mlekiem czy jogurtem można otrzymać pożywny koktajl. Zmiksowana papaja może być podstawą deserów lodowych. Z kolei plasterki papai doskonale komponują się z każdą sałatką owocową. Sokiem z papai można zmiękczyć twarde mięsa (enzym papaina zawarta w tym owocu rozluźnia włókna i powoduje, że mięso staje się bardziej miękkie po przyrządzeniu). Z uwagi na dużą zawartość pektyn, można z niej przyrządzać także dżemy, kompoty, syropy i soki. Z kolei nasiona papai smakiem przypominają ziarenka pieprzu. Można je wysuszyć, zmielić i stosować do przyprawiania sałatek oraz innych potraw.
CZERYMOJA
INNE NAZWY: jabłko budyniowe
POCHODZENIE: Czerymoja jest owocem flaszowca peruwiańskiego. Roślina ta uprawiana jest w Ameryce Południowej i Środkowej, w USA (w Kalifornii i na Florydzie), w Azji Południowej, a w Europie – w Portugalii, Hiszpanii i we Włoszech.
WYGLĄD I SMAK: Pod zieloną niejadalną skórką kryje się papkowaty miąższ o łagodnym słodko-kwaśnym smaku i przyjemnym aromacie. W smaku na pierwszy plan wysuwa się połączenie banana z ananasem. Ale daje się też wyczuć nuty truskawkowe, gruszkowe i brzoskwiniowe. Czerymoja posiada liczne czarne pestki nie nadające się do jedzenia.
WŁAŚCIWOŚCI: Czerymoja zawiera witaminę C (40 mg/100 g), witaminę E, witaminy z grupy B, w tym duże ilości witaminy B6. Ponadto jest także źródłem wapnia, fosforu oraz magnezu, żelaza, manganu, miedzi oraz dobrze zbalansowanej ilości sodu i potasu. Jest owocem niskokalorycznym (75kcal/100g). Owoce te są również bardzo dobrym źródłem rozpuszczalnego błonnika.
JAK JEŚĆ: Najlepiej jeść mocno schłodzoną czerymoję, po prostu wyjadając miąższ łyżeczką. Kawałki owoców (bez skóry) można dodawać do sałatek, lodów i wypieków (np. zastępując nią banana w przepisie na chlebek bananowy). Dobrze łączy się z owocami cytrusowymi – przełamują jej mdły smak.
DAKTYLE
POCHODZENIE: Obecnie daktylowce uprawia się głównie w południowo-zachodniej Azji, północnej Afryce i na południu USA. Nasze daktyle pochodzą z Tunezji.
WYGLĄD I SMAK: W zależności od odmiany owoców mogą mieć różną wielkość. Owoce daktylowca tworzą jagody koloru żółto-czerwonego. Pozostają na drzewie do wyschnięcia, wówczas zmieniają kolor na brązowy. Owoce są słodkie w smaku.
WŁAŚCIWOŚCI: Dojrzałe daktyle mają bardzo dużą zawartość cukrów prostych (nawet do 80%), które przyswajają się błyskawicznie. Dlatego daktyle, jako dobre źródło energii, są doskonałym produktem dla sportowców i wszystkich osób prowadzących aktywny tryb życia. Daktyle oprócz sporej dawki potasu (regulującego ciśnienie krwi u osób ciepiących na nadciśnienie) zawierają witaminy PP, B1, B2 i A, a także żelazo, fosfor oraz magnez. Zawierają także błonnik regulujący przemianę materii i antyoksydanty, które zwiększają odporność organizmu.
JAK JEŚĆ: Daktyle mogą być spożywane na surowo (jako dodatek do ciast i dań mięsnych) oraz w wersji suszonej (jako przekąska dodatek do ciast, deserów czy śniadań na słodko).
FIGA
POCHODZENIE: Figowiec jest rośliną uprawianą na terenach śródziemnomorskich (Turcja, Egipt, Algieria, Maroko) w Stanach Zjednoczonych (a dokładniej – w Kalifornii), w Iranie, Syrii, Brazylii – skąd pochodzą dostępne u nas owoce.
WYGLĄD I SMAK: Owoce mają kształt kulisty, z ciemnozieloną lub ciemnofioletową skórką. Dojrzałe powinny być delikatnie i miękkie w dotyku. Mają przyjemny, słodki smak i niezwykły aromat.
WŁAŚCIWOŚCI: Figi są źródłem nie tylko minerałów (magnezu, fosforu, potasu, wapnia), ale i witamin, w tym m.in. witaminy A (beta karotenu, stąd ich pozytywny wpływ na skórę oraz wzrok), witamin z grupy B (B1, B2, B5, B6, stąd figi wzmacniają układ krwionośny oraz wspomagają pracę wątroby), witaminy K oraz witaminy C. Figi są również dobrym źródłem błonnika pokarmowego. Figi świeże są słodkie ale niezbyt kaloryczne (74 kcal/100g), jednak ich wersja suszona jest już dużo bardziej kaloryczna (249 kcal).
JAK JEŚĆ: Surowe figi są pyszne w każdej postaci – na surowo, suszone, jak również w przetworach. Są bardzo dobre bez dodatków (można je jeść ze skórką), ale znajdą też zastosowanie do deserów, konfitur czy galaretek. Można je spożywać polane miodem, pasują też do sałatek, lodów, serów białych i żółtych, włoskich wędlin czy pieczonych mięs. Surowe figi przechowywać należy w niskiej temperaturze, najlepiej w lodówce.
PHYSALIS
INNE NAZWY: miechunka, wiśnia peruwiańska, goldenberry
POCHODZENIE: Pochodzi z Ameryki Południowej, obecnie jest uprawiana w południowej Afryce, Nowej Zelandii, Kolumbii, Indiach, w Australii, na Antylach i Jawie.
WYGLĄD I SMAK: Owoc miechunki, który jest wielkości pomidorka koktajlowego, ma barwę pomarańczowo-złotą, ukryty jest w jasnobrązowej otoczce. W miąższu owocu znajdują się nieliczne nasiona, które tak jak i miąższ są jadalne. Smak owoców jest słodko-kwaśny, przypominający połączenia pomidora i pomarańczy.
WŁAŚCIWOŚCI: Owoce miechunki zawierają około 10% cukrów, sole mineralne (dużo potasu – 320 mg/100 g), karoteny, witaminy z grupy B, witaminę A oraz witaminę C (49 mg/100 g). 100 g owoców ma ok. 53 kcal.
JAK JEŚĆ: Owoce miechunki mogą być wykorzystywane do bezpośredniego spożycia (po usunięciu łupinki). Stanowią doskonałą bazę do dżemów, galaretek, sosów a także jako dodatek do sałatek i ciast. Po zasuszeniu mogą zastąpić tradycyjne rodzynki. Dzięki swojemu ciekawemu wyglądowi mogą służyć jak ozdoba dań.
KOKOS
POCHODZENIE: Obecnie palma kokosowa rośnie w Malezji, Polinezji, w południowej Azji i Ameryce Południowej. Nasze owoce pochodzą z Wybrzeża Kości Słoniowej.
WYGLĄD I SMAK: Okrągły owoc palmy kokosowej pod swoją twarda skorupą, skrywa biały i dosyć twardy miąższ oraz wodę kokosową.
WŁAŚCIWOŚCI: Kokos zawiera witaminę B2, B6, C i E oraz kwas foliowy, potas, wapń, magnez, fosfor, żelazo, sód i cynk. Wartość energetyczna wynosi ok. 620 kcal. Zawiera zdrową postać tłuszczów – kwasy tłuszczowe, które zawierają od 8 do 14 atomów węgla: kwas kaprylowy (C-8), kwas kaprynowy (C-10), kwas laurynowy (C-12) oraz kwas mirystynowy (C-14). Mają one właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne, które wzmocnią twój system odpornościowy. Ponadto jest łatwostrawny.
JAK JEŚĆ: Kupując kokosa należy nim wstrząsnąć, by przekonać się czy w jego wnętrzu jest jeszcze mleczko kokosowe. Wyschnięte jądro kokosa jest niejadalne. Sam kokos może być przechowywany tak długo, jak długo skorupa nie jest uszkodzona a w jego wnętrzu jest jeszcze mleczko.
By spożyć orzech kokosowy, należy najpierw go rozłupać: należy najpierw wywiercić w nim dziurę, przelać mleczko kokosowe do naczynia, następnie owinąć owoc jakimś materiałem (np. ręcznikiem), położyć na podłodze i celnie uderzyć młotkiem. Po rozłupaniu orzech można przetwarzać, suszyć lub zamrażać, choć najlepiej schrupać go na surowo. Można jeść kawałki miąższu z mlekiem lub jogurtem. Schłodzone mleko z kokosa jest bardzo orzeźwiające, może być dobrym dodatkiem do alkoholi. Kokos przetwarza się na wiele wartościowych produktów: mleczko kokosowe, wiórki, olej kokosowy.
CIEKAWOSTKA: Sok z wnętrza młodego kokosa ma niemal identyczny skład jak osocze ludzkiej krwi. Podczas II Wojny Światowej był on stosowany jako płyn do transfuzji, stosowany gdy zabrakło krwi naturalnej.
ANANAS jest doskonałym uzupełnieniem codziennej diety. Bogaty w witaminy.
Bromelina, która jest podstawowym składnikiem owocu jest przeciwzapalna, przeciwobrzękowa i poprawia trawienie.
POCHODZENIE OWOCU: Ananas pochodzi z Ameryki Południowej. Dziko występuje tylko w Brazylii. Ananas jako owoc do Europy przywędrował z Gwadelupy za sprawą Krzysztofa Kolumba na przełomie XV i XVI wieku.
Obecnie największymi producentami ananasa są Kostaryka, Filipiny, Brazylia i Tajlandia.
WYGLĄD I SMAK OWOCU: Ananas ma bardzo charakterystyczny wygląd, dzięki któremu nie pomylimy go z żadnym innym owocem. Gruba skórka oraz soczysty miąższ mają żółto-zieloną barwę.
WŁAŚCIWOŚCI: W ananasie możemy znaleźć dużą dawkę witamin, jakich nie spotkamy w innych egzotycznych owocach. Ananas jest źródłem takich witamin, jak A, B6, C i E. Znajdziemy w nim również beta-karoten, który pozytywnie pozytywnie wpływa na wzrok i młody wygląd skóry.
Ananas jest też często polecany przez dietetyków, osobom, które pragną zrzucić na wadze. Znajduje się w nim bromelina, która wspomaga trawienie.
Ananas również dobrze wpływa na kości, a nawet może zapobiegać osteoporozie. Zalecany dzieciom w okresach szybkiego wzrostu, zapobiega zmiękczaniu się kości.
W czasie przeziębienia sok z ananasa łagodzi ból gardła, a także kaszel. Sok działa też antybakteryjnie, dzięki czemu pomaga zwalczać bakterie Salmonelli.
Stosowany podczas walki z nowotworem, jako antyoksydant może przyczynić się do jego zaniku.
JAK JEŚĆ: Z owocu należy obciąć twardy spód oraz czubek z liśćmi z góry. Obcinamy skórkę dookoła, tak aby na owocu nie zostały twarde części. Następnie kroimy go na 4 części i z każdej usuwamy stwardniały środek. Ananasa kroimy na plastry lub w kostkę.
Pamiętaj, żeby zawsze wybierać świeże owoce. Najlepsze zawsze są te najcięższe i najtwardsze, w innym wypadku możemy trafić na stary lub zepsuty owoc.
Ciekawostka: Ananas w wielu kulturach jest wykorzystywany jako afrodyzjak.
Uwaga! Nie stosuj ananasa z lekami, gdyż może on wpływać na ich osłabienie.
KAKI to egzotyczny owoc hebanowca wschodniego. Nazywany jest także jabłkiem orientu, hurmą wschodnią, a bardziej popularne nazwy to persymona czy sharon. Owoc ten importowany jest z wielu krajów, dlatego możemy spotkać różne rodzaje kaki. Owoce z naszej oferty pochodzą od sprawdzonych dostawców z Hiszpanii.
Czym charakteryzuje się kaki?
- posiada 4 zielone liście
- ma pomarańczowo-czerwoną lub złoto-żółtą skórkę
- jego miąższ jest słodki i miękki, przypomina w smaku brzoskwinię lub morelę z lekkim posmakiem waniliowym.
Owoc ten charakteryzuje się dość wysoką kalorycznością (69 kc na 100g), jednakże rekompensuje to bogactwo składników mineralnych i witamin: dostarcza m.in. witamin C, A, wapń i karoteny. Odmiany z ośmioma pestkami zawierają także sporą ilość taniny.
w 100 gramach owocu znajdziemy następujące witaminy:
• Witamina A: 267 µg,
• Witamina E: 0,8 mg,
• Witamina K: 10 µg,
• Niacyna: 0,4 mg,
• Witamina B5: 0,2 mg,
• Witamina B6: 0,1 mg,
• Biotyna: 0,3 µg,
• Witamina B9: 7,5 µg,
• Witamina C: 15 mg.
Kaki zawiera bardzo wiele mikroelementów, jakże ważnych dla naszego organizmu:
• Sód: 5 mg,
• Potas: 170 mg,
• Wapń: 8 mg,
• Magnez: 8 mg,
• Fosfor: 25 mg,
• Żelazo: 0,4 mg,
• Cynk: 0,1 mg,
• Miedź: 0,1 mg,
• Mangan: 0,4 mg,
• Jod: 1,8 µg.
Źródło: http://www.dovemed.com/7-health-benefits-of-japanese-persimmon/
Jak jeść kaki?
Niekoniecznie należy używać do tego łyżeczki. Trzeba umyć owoc i najlepiej obrać ze skórki, a potem pokroić na cząstki.
Kaki można spożywać na surowo, samodzielnie lub do sałatek (np. z pomarańczami, winogronami, bananem kiwi, mandarynkami, czy nawet gruszką) lub koktajli.
Kaki świetnie nadaje się na przetwory, np. dżemy i galaretki, jak także można z nich przygotować pyszne tarty.
Zapoznaj się z naszymi przepisami.
Jak przechowywać kaki?
Najlepsze owoce kaki to takie, które są mięsiste, mają wyraźnie pomarańczowo-czerwoną barwę i połyskującą, idealnie gładką skórkę. Nie kupuj tych owoców, których wierzchołki są pozbawione zielonych liści!
Dojrzałe owoce przechowuj w lodówce 2-3 dni, możesz także je zamrozić w całości, ale bez liści! Mniej dojrzałe okazy powinny znajdować się w temperaturze pokojowej przez 2-3 dni.
You must be logged in to post a comment